Onmisbare extra's

4 april 2020

Ja. Het is me overkomen. Letterlijk en figuurlijk. Ik ben volledig ondergedompeld in de verloskunde. En niet een beetje ook. Ik had haast. Want kinderen wachten niet. Als ze eenmaal eruit willen, dan houdt niks ze meer tegen. Mevrouw lag op bed. De laatste spullen pakken. En ik zie het hoofdje van de baby al komen. Snel ga ik bij het voeteneind staan. Laat het kind maar komen! Alleen ben ik één klein detail vergeten... Maar het is al te laat. Flatshhhh. De vliezen breken. Vol in mijn gezicht. Mijn hele pak nat. Maar geen tijd om op te drogen of om te kleden. Nee, het kind wil eruit!

Je denkt waarschijnlijk: ‘daar heb je wel van geleerd Veerle!’. Maar nee hoor. Ik niet. Want de eerstvolgende keer, net zo’n geval. Nu waren de vliezen wel gebroken. Maar het kind begon heerlijk te poepen toen het ter wereld kwam. Daar gingen mijn witte Nike’s…

Achja, risico van het vak zal ik maar zeggen. Dat ben ik wel gaan beseffen. Maar, dat is niet het enige wat ik ben gaan beseffen tijdens, of eigenlijk, na die bevallingen. Eigenlijk iets totaal anders. Kraamzorg. Wat is dat nu eigenlijk?

Hier bestaat namelijk geen kraamzorg. Ik vond dat in het begin wel een beetje gek. Want ik was het zo gewend vanuit Nederland. Tijdens de bevalling begint de kraamzorg eigenlijk al. Maar hier sta ik er ook dan alleen voor. Althans, mijn stagebegeleider is er natuurlijk ook. Daar ben ik enorm blij mee. Want zonder haar, kom ik echt ogen, oren en handen tekort!

Wat mij opvalt is dat de verloskundigen hier enorm geïnteresseerd zijn in de kraamzorg in Nederland. Ze zeggen meteen: ‘Dat is zoveel beter dan bij ons’. Maar is dat eigenlijk wel zo?

Hier in Denemarken komt er tijdens de bevalling een sweeper. Dat is een soort assistent. Zij helpt voornamelijk bij praktische zaken, zoals de tijd van de geboorte opschrijven, ze zorgt dat alles rondom het werkgebied schoon en opgeruimd blijft en ga zo maar door. Wanneer er geen complicaties zijn, vertrekt ze na de geboorte van de placenta direct weer uit de kamer.

Tijdens de kraamweek mogen vrouwen eigenlijk direct naar huis. Na twee dagen komen ze op controle bij de verloskundige in het ziekenhuis. Dan worden de gezondheid van moeder en baby gecontroleerd. Alleen wanneer je voor de eerste keer bevalt of er complicaties zijn, blijf je de eerste twee dagen van de kraamweek in het ziekenhuis op de kraamafdeling. Dan wordt je geholpen met alle dingen waarmee een kraamverzorgende eigenlijk helpt tijdens de eerste kraamweek in Nederland.

Ik heb het idee dat vrouwen hier heel goed worden voorbereid op de kraamweek, waardoor kraamzorg hier niet nodig is. Ik liep hier een dag mee op de kraamafdeling, en het eerste wat ik dacht was: ‘Al die vrouwen leggen zo, zonder moeite, hun kind aan de borst!’

Ik denk daarentegen dat in Nederland de kraamzorg onmisbaar is. Extra controles. Hup bij het voeden en verzorgen van de baby. Hechtingen controleren. Het verloskundige zorgsysteem is erop aangepast. Ik denk dat er misschien wat minder voorbereiding is op de kraamweek zelf. Maar tijdens de kraamweek is er enorm goede begeleiding. En daar spelen die extra handen van de kraamzorg een enorm belangrijke rol in!

Wat kraamzorg dus nu daadwerkelijk is? Onmisbare extra handen, ogen en oren. Waarmee ik vind dat er optimale zorg tijdens en na de bevalling bereikt kan worden in een zorgsysteem als dat van Nederland. Ik zie het als een unieke mogelijkheid om het gezin te laten wennen aan de nieuwe situatie en hen te helpen waar zij dat nodig hebben.

Als ze nou ook nog extra witte Nike’s voor me hadden ;)