Donja

Terug

Een week voor de uitgerekende datum begint de bevalling van Donja (24) met gebroken vliezen. Een dag later zijn de weeën nog steeds niet goed op gang gekomen. Door de langdurig gebroken vliezen bevalt Donja niet in het geboortehuis, zoals ze wilde, maar in het ziekenhuis. Partner Romy (25) wijkt geen moment van haar zijde.

Onzekere mannen

"Tijdens mijn zwangerschap lag ik wel eens op de bank en voelde ik vaak getrappel in mijn buik. Dan kon ik me opeens ontzettend druk maken over het feit dat ik de baby er ook nog uit moest zien te krijgen! Al dacht ik dan ook wel: "Er is er nog nooit een blijven zitten". Omdat ik toch wilde weten hoe ik de baby het beste eruit kon krijgen, volgde ik een cursus zwangerschapsyoga. Romy en ik vonden het wat zweverig en hebben enorm gelachen tijdens het oefenen van het 'weeëndansje'."

​De bevalling

De zwangerschap van Donja verliep zonder veel problemen. "Ik hield wel wat vocht vast in mijn voeten en enkels, maar de verloskundigen gaven goede tips." Na 39 weken zwangerschap verloor Donja wat vocht: de vliezen waren gebroken. De volgende nacht begonnen de weeën. De weeën werden niet sterk, maar kwamen al wel om de tien minuten. "De volgende ochtend kwam de verloskundige en die constateerde 2 centimeter ontsluiting. Omdat de vliezen inmiddels langer dan 24 uur gebroken waren, betekende dit volgens de protocollen dat we in het ziekenhuis moesten bevallen en niet meer in geboortehuis zoals we graag wilden. Jammer, maar we legden ons er bij neer. Alles voor de veiligheid van de baby."

[ Uitleg - Protocollen en richtlijnen in de geboortezorg verschillen nog al eens tussen regio's in Nederland. Stel vragen over afspraken vastgelegd in protocollen en ga er over in gesprek met je verloskundig zorgverlener, ook tijdens de bevalling. Vertel wat jouw wensen zijn.]

​Weeëndansje en een ijsje

In het ziekenhuis werden de weeën al snel heviger. "Gelukkig week Romy geen wee van mijn zijde. Elke wee hield hij me vast, deden we samen het zweverige weeëndansje en steunde hij me waar hij kon. Op een gegeven ogenblik had ik zo'n zin in een waterijsje, dat de geboortefotograaf deze is gaan halen. Het hielp me op dat moment echt de weeën door!"

Pijnstilling

"Na drie uur in het ziekenhuis had ik 8 centimeter ontsluiting. Ik kreeg toen al lichte persdrang, maar de verloskundige adviseerde me om nog niet volop mee te persen. Maar wat is het moeilijk om te puffen terwijl je eigenlijk wilt persen. Dat is bijna niet te doen. Daarom vroeg ik iets tegen de pijn en kreeg ik morfine. De verloskundige zag dat ik het zwaar had en heeft me er doorheen gesleept door mee te puffen en in een ander houding te draaien."

De geboorte

"De baby lag er nog niet helemaal goed voor, dus op advies van de verloskundige ging ik naast het bed staan om de zwaartekracht zijn werk te laten doen. Op het moment dat ik mee mocht persen gaf het CTG aan dat het met de baby wat minder goed ging. De verloskundige haalde de gynaecoloog en die besloot al gauw dat de vacuümpomp nodig was. De gynaecoloog hoefde maar twee keer mee te helpen en daar was hij al: Tijn! Hij zag even een beetje blauw, maar deed het meteen ontzettend goed. Bij Romy duurde het even voordat hij besefte dat hij vader was geworden, maar toen het besef er was kreeg hij een smile van oor tot oor! Tijn lag eerst heerlijk bij mij en daarna al snel op de blote borst van Romy."

​Nooit gedacht dat mijn lijf zoveel kracht zou hebben!

"Tijdens de bevalling was ik heel erg in mijzelf gekeerd en concentreerde me volledig op mijn ademhaling. Ik ben het type niet om bij pijn ontzettend hard te gillen. Ik bijt liever op m'n kiezen. Blij dat ik dat ook heb gedaan! De hele bevalling had ik mijn ogen dicht, maar zodra ik "Pak hem maar" hoorde, opende ik mijn ogen en zag Tijn aankomen. Een overweldigend moment!"