Alle verhalen

Tamara

Terug

Tamara (30), man Ad (40) en zoon Lennox (bijna 2) wonen te ver van een ziekenhuis, waardoor verloskundigen uit veiligheidsoverwegingen liever geen thuisbevalling begeleiden. Een geboortehuis ligt op geen 10 minuten van hun huis. Daar beviel ze vlot, in alle rust en zonder pijnbestrijding van zoon Maxwell. Precies zoals ze wilde.

Liever thuis

"Ik wilde graag thuis bevallen, maar dat kon vanwege de ligging van de woning niet: de aanrijtijd naar het ziekenhuis is vanwege veiligheidseisen te lang. Gelukkig is er een geboortehuis heel dichtbij. Ik wist heel goed wat mijn wensen waren en heb deze in het geboorteplan opgenomen. Zo wilde ik zoveel mogelijk met rust gelaten worden tijdens de bevalling. En ik wilde dat medisch ingrijpen tot een minimum beperkt zou worden, noodsituaties uitgezonderd. Zelfs toen de bevalling echt begonnen was, hebben we het geboorteplan nog eens doorgenomen."

Samenwerking

Tamara volgde een cursus zwangerschapspilates. "Ook deze zwangerschap vond ik het weer belangrijk om rustig aan te doen en me goed voor te bereiden op de bevalling. Ad deed tijdens de partnerles mee. Hij ging ook mee naar alle zwangerschapscontroles. Zo hadden we het gevoel dat we ons samen voorbereidden op wat komen ging."

Bevalling

"Drie dagen na de uitgerekende datum bracht ik mijn zoontje Lennox naar het kinderdagverblijf. Thuis aangekomen kreeg ik kramp, maar dacht dat de baby aan het indalen was. Lennox werd ruim na de uitgerekende tijd geboren, dus ik verwachtte nog niet dat de bevalling zou beginnen. De krampen bleven aanhouden en ik heb Ad en de verloskundige gebeld. Een uur later was duidelijk dat het echt ging gebeuren. De weeën kwamen toen echt op gang en waren nog prima op te vangen."

Tip van de verloskundige

Doe rustig aan in de weken voor de bevalling. Je hebt je kracht hard nodig. Niet alleen tijdens de bevalling, maar ook daarna

Tip van Tamara

Of het nu je eerste of volgende baby is, luister naar je lijf en je gevoel. Het vertelt je precies wat te doen. Als je maar bereid bent om er naar te luisteren.

De baby komt eraan

Op het moment dat Tamara en Ad bij het geboortehuis aankwamen, kreeg ze een heftige wee die ze vlak voor de deur moest opvangen. "Ik hurkte en zuchtte en er kwam een verpleegkundige aangesneld om te vragen of het ging. Het enige wat ik met een glimlach kon uitbrengen was "De baby komt eraan". In het geboortehuis dronken Ad en ik samen nog een kop thee. De verloskundige en de kraamzorg waren steeds dicht in de buurt maar niet al te aanwezig. Ik ben nog even in bad geweest. Toen daar ineens mijn vliezen braken, ging het plotseling heel snel. De weeën kon ik goed wegzuchten. Tijdens de bevalling was ik bijna in een meditatieve staat: helemaal in mezelf gekeerd. Het enige wat ik dacht was: "de baby komt eraan". Toen ik volledige ontsluiting had, kreeg ik persdrang. Na drie minuten persen was onze zoon Maxwell er!"

Man Ad: "Deze bevalling was weer net zo spannend als de eerste keer. Zal alles wel goed gaan? Ik wist niet dat een bevalling zo rustig en vlot kon gaan!"

Kraamtijd

"Ik heb erg genoten van mijn kraamtijd. Vooraf zei ik dat ik de hele week in bed zou blijven omdat het daarna druk genoeg zou worden. Een hele week is het niet geworden, maar ik heb het echt rustig aan gedaan. Daardoor kwam de borstvoeding waarschijnlijk ook zo goed op gang. Ik wilde eerst even samen wennen en genieten van onze nieuwe gezinssituatie. Daarom hebben we het kraambezoek de eerste tijd ook beperkt."

Bijzonder en dierbaar

Voor Tamara was dit de perfecte bevalling. "De wee in de gang, het moment waarop ik Maxwell zelf mocht aanpakken, het voelen aan de navelstreng: alle momenten zijn me allemaal even dierbaar. Ik was opnieuw verbaasd over de kracht van mijn lichaam. De verloskundige heeft onze wensen uit het geboorteplan zo goed als mogelijk ingewilligd. Als ik haar toevallig tref op straat is ze nog altijd belangstellend. Terwijl ik toch 'een van velen' moet zijn voor haar. Heel bijzonder, zo'n persoonlijke betrokkenheid."