Sarina

Terug

Sarina (27) beviel twee dagen voor de uitgerekende datum van dochter Jazlyn thuis. De bevalling was veel zwaarder dan Sarina had verwacht. Met partner Floran (28) en een doula als continue steun, vond ze de kracht om tijdens de urenlange weeën door te gaan.

​Kans op navelstrengverzakking

De zwangerschap van Sarina verliep zorgeloos. Ook de bevalling zag ze zonder problemen tegemoet. "Uiteraard zou het geen pretje worden, maar ik liet me niet beïnvloeden door allerlei (horror)verhalen." Met 38 weken zwangerschap constateerde de verloskundige dat de baby nog niet was ingedaald. Ze vertelde me dat als de vliezen zouden breken ik haar meteen even moest bellen. Er bestaat namelijk een hele kleine kans dat de navelstreng dan ook mee naar buiten zakt. "De week erna moest de baby wel ingedaald zijn, anders werd ik doorverwezen naar de gynaecoloog om te kijken of iets het geboortekanaal blokkeerde. Ik probeerde alles om de kleine te laten indalen: trappen lopen, fietsen, buiten lopen en in kleermakerszit zitten. En geloof het of niet: een week later lag de baby keurig ingedaald!"

​Sterrenkijker

Twee dagen voor de uitgerekende datum beginnen 's nachts de weeën. De volgende ochtend belde Floran de verloskundige en de doula & schoonzus die zij graag bij haar bevalling wilde hebben. De verloskundige constateerde 3 centimeter ontsluiting. "Het opvangen van de weeën ging na een uur of 6 al lastig. De doula hielp me met mijn ademhaling: "In door je neus, korte pufjes uit". Ik ging even in bad, wat heel ontspannend was. Toch had ik na 9 uur weeën opvangen pas 4 centimeter ontsluiting. Wat een domper. De verloskundige vermoedde een sterrenkijker.

[Uitleg - De weeën lijken bij sterrenkijkers altijd een stuk pijnlijker of krachtiger, omdat de baby er dan toch niet helemaal goed voor ligt] .

Ze stelde voor om onder de douche te gaan staan of zitten. Dan kon ik meteen weer even plassen. Op die manier zou ik me nog beter kunnen ontspannen en kon het hoofdje van de baby makkelijker draaien in mijn bekken. Dat deed ik."

​Blauwe plekken geknepen

"Op een gegeven moment kneep ik tijdens een wee zo hard in Floran, dat hij de blauwe plekken op zijn armen had staan. Ik kreeg persweeën bij 8 centimeter ontsluiting, maar de baby lag nog best hoog. Daarom adviseerde de verloskundige om nog niet op m'n hardst mee te persen maar vooral mijn lichaam z'n werk te laten doen. Ze adviseerde om van houding te wisselen.

Een sterrenkijkertje kan namelijk nog wel goed draaien, maar dan moet je wel zoveel mogelijk van positie verwisselen.

Daar had ik echt geen puf meer voor, maar letterlijk door de steun van mijn schoonzus kon ik me op handen en knieën draaien. Ze praatte me door elke wee heen. Na 20 minuten in deze houding was het hoofdje flink gezakt en had ik volledige ontsluiting. Toen ben ik volop gaan meepersen."

Persen is een reflex, net als slikken en ademhalen. Dat kun je heel moeilijk tegenhouden. En dat hoeft ook niet. Als je lichaam toe is aan de persfase 'uitdrijving' ga er dan gerust in mee. Je zult merken dat de reflex steeds sterker wordt naarmate de baby dieper in je bekken zakt. Als de baby nog hoog in het bekken ligt, zeker als het je eerste kind is of als het hoofdje in een iets andere houding ligt, kan het verstandig zijn om nog niet op volle kracht mee te persen. Meestal voel je dan de persdrang ook nog minder sterk. Laat vooral je lichaam het werk doen en zucht zelf zo veel mogelijk. Zo zet je de minste druk op het kindje en kan het rustig aanpassen aan je bekken.

​Je kan het, echt!

"Om de zwaartekracht een beetje te helpen, ging ik op de baarkruk. De baby daalde millimeter voor millimeter verder naar beneden. De verloskundige stelde voor om nog een keer op handen en knieën te persen. Maar wel met de mededeling dat we naar het ziekenhuis moesten gaan als het nu niet zou lukken. We waren al zo'n tijd bezig nu. Ze geloofde wel echt dat het thuis kon. En ik eigenlijk ook. Toen gaf ik alles wat ik had. Ik wilde zo graag thuis bevallen in mijn eigen vertrouwde omgeving! De doula moedigde me aan: "Bij de volgende wee zet je alles op alles en laat je zien dat je het kan. Je kan het, echt!"
Ik weet niet waar de kracht vandaan kwam, maar ik perste zoals ik niet eerder deed. En eindelijk werd Jazlyn geboren! Ze deed het meteen heel goed en keek met heldere ogen de wereld in. Al gauw zocht ze naar een borst en de verloskundige hielp haar aan te leggen. Ik bleek toch wat uitgescheurd, dus ik moest gehecht worden. Eerlijk gezegd vond ik dat nog erger dan de hele bevalling."

​Eigen kracht

"Waar ik de kracht vandaan heb gehaald weet ik nog steeds niet, maar door de steun van Floran en de doula ben ik heerlijk thuis bevallen!"