Sandra

Terug

Omdat de persweeën wel heel snel komen, bevalt Sandra (42) - samen met de hulp van haar partner en zonder haar verloskundige - thuis. Ze raakt niet in paniek omdat ze door haar goede voorbereiding weet dat zij kan vertrouwen op haar eigen lichaam, kracht en intuïtie.

De natuur evenaren

Sandra werd bij haar eerdere twee bevallingen veel gecoacht op het persen. Ook werden er dingen voor haar besloten waar zij later nog verdriet over had. Deze keer wilde zij stilstaan bij hoe zij zelf zwanger wilde zijn en hoe zij wilde bevallen. Daarom besloot zij om tijdens haar zwangerschap zoveel mogelijk de natuur te evenaren. "Ik overspoelde mezelf met mooie filmpjes van bevallingen in de natuur en in verschillende houdingen en op diverse manieren, bijvoorbeeld: staand, zonder assistentie, in bijzijn van partner en kinderen, enzovoorts ."

Geen afhankelijke patiënt

Na zwangerschapsweek 27 werd Sandra twee keer opgenomen in het ziekenhuis omdat zij last had van hevige samentrekkingen . Later bleken dit voorweeën te zijn. Tijdens de eerste ziekenhuisopname zei de arts-assistent: "We gaan overleggen wat we gaan doen" en zij verliet vervolgens de kamer. Sandra: "Ik voelde mij direct uit mijn kracht gehaald; kreeg de rol van afhankelijke patiënt. De rol die ik juist niet wilde."

Eindelijk vond Sandra de kracht om aan de arts-assistent duidelijk te maken hoe zij over de situatie dacht. "Door te zeggen dat jullie gaan overleggen over mij- wat jullie met mij gaan doen -voel ik me volledig uit mijn kracht gehaald. Ik wil graag dat je aangeeft dat je met collega's gaat overleggen wat jullie advies is, zodat je het advies vervolgens met mij kun bespreken en overleggen.Zo kunnen we samen een oplossing vinden. Ik ben namelijk ook een professional; ik sta het meest in contact met mijn lijf en baby; jullie niet." Deze arts heeft goed naar Sandra geluisterd en haar standpunt verteld aan de andere zorgverleners. Vanaf dat moment letten de zorgverleners beter op hoe zij dingen formuleerden – al vond niet iedere arts dat even makkelijk- en stond Sandra weer in haar kracht.

Moeders hebben geen richtlijnen

Toen Sandra 41 weken en 5 dagen zwanger was, werd ze zenuwachtig. "Tegenwoordig heeft iedereen het over de magische grens van 42 weken om te bevallen. 30 jaar geleden had niemand het over de zwangerschapsduur en wachtte je gewoon tot de bevalling spontaan begon. " Tot dat moment was Sandra onder controle bij een verloskundige in de wijk, maar zij belde voor meer informatie toch naar een verloskundige in het ziekenhuis. De wens van Sandra was wel om tot de bevalling onder controle bij haar eigen verloskundige te blijven.

Van de verloskundige in het ziekenhuis hoorde Sandra dat zij - indien ze binnen de richtlijnen wilde bevallen - ze de dag erna haar vliezen moest laten breken door een verloskundige. Als hierdoor de bevalling niet op gang zou komen, moest Sandra zich in die week laten inleiden in het ziekenhuis. Maar dit was niet wat Sandra wilde, zij wilde immers thuis bevallen. Sandra was verbaasd over het advies : "Volgens mij hebben instellingen zich te houden aan richtlijnen, maar ik als moeder heb er geen. Laat staan dat ik me er aan moet houden."

Zelf beslissing nemen

Toch blijven de opmerkingen van de verloskundige uit het ziekenhuis door Sandra's hoofd spoken. Sandra: "Ik kon niet uit mijn gedachten zetten dat ik van de richtlijnen zou 'afwijken' en dat ik zo in een 'dossier' zou belanden". Daarom besluit Sandra zich die avond nog te laten strippen [de vliezen een beetje los woelen van de baarmoedermond zonder deze te breken] door haar eigen verloskundige. Zij komt hiervoor speciaal naar Sandra's huis, maar geeft Sandra en haar partner eerst alle benodigde informatie over wat strippen eigenlijk inhoudt. Sandra en haar partner krijgen van hun verloskundige alle ruimte om goed te overdenken wat zij willen. Zij nemen zelf de beslissing: het wordt strippen. Sandra:" Mijn verloskundige is overduidelijk opgeleid om informatie te verstrekken zonder een (dwingend) advies te geven. Wij nemen zelf onze beslissing op basis van de informatie van de verloskundige. Ook tijdens het strippen blijf ik de regie behouden. Zo stopt de verloskundige halverwege met het strippen omdat ik aangeef dat mijn lichaam zegt dat het zo genoeg is."

Lijf weet van nature wat het moet doen

Om 4:00 uur krijgt Sandra meteen erg sterke en regelmatige weeen. En om 4:20 uur bellen ze de verloskundige met de vraag te komen. Maar om half 5 krijgt Sandra al lichte persdrang. Sandra: "Ik vraag me meteen af of ik zo snel al volledige ontsluiting kan hebben en of ik 112 moet bellen. Al snel besluit ik dat ik niet bang met zijn - angst levert me simpelweg niks op – maar dat ik rust en vertrouwen moet hebben. Mijn lijf weet immers van nature wat het moet doen. Ik kan zo snel deze inschatting maken omdat ik – door mijn goede voorbereiding - weet dat een barende vrouw intuitief het juiste doet als ze er alleen voor staat. Allereerst komt de vruchtwaterzak die ik stuk maak met mijn nagels. Het hoofdje schuift heen en terug in het geboortekanaal en ik pers niet mee. Al staande komt het hoofdje. Ik voel met mijn hand of het helemaal intact en geboren is. We wachten rustig de volgende wee af. Tussen de weeën door is het stil. Het enige wat ik herhaal is: 'Rustig maar 'en: 'Het komt goed'. Door de herhaling van deze woorden blijven mijn partner en ik rustig. Bij de volgende perswee begeleiden mijn partner en ik staand onze baby naar buiten."

Precies op tijd

"Ik check ons kinds uitdrukking, ademhaling, kleur en navelstreng. Het blijkt een zoon, iets wat we toevallig opmerken, niet omdat we daarin specifiek geïnteresseerd zijn op dat moment. Alles gaat vanzelf, precies zoals het moet. We met z'n drieën gaan onder de douche - met navelstreng en al. Net op dat moment arriveert de verloskundige bij ons huis; ze laat zichzelf binnen via de openstaande buitendeur. Voor mij precies op tijd, maar wat anderen als 'te laat' zouden bestempelen. Ik wil de douchedeur openen omdat ik denk dat de verloskundige 'iets moet doen'. Maar de verloskundige zegt dat ze ook op de gang kan blijven staan; ze kwam alleen vragen of we nog vragen hadden."

Droombevalling

"Drie kwartier na de start van de eerste wee, ligt mijn zoon in mijn armen. Het was een droombevalling - samen met mijn partner en baby –volledig vanuit mijn eigen kracht met 100% intuïtie en aandacht.